حسین پژمان بختیاری (متولد ۱۲۷۹تهران متوفی۱۳۵۳تهران) شاعر و تصنیف‌سرای ایرانی عصر قاجار و دوره پهلوی بود.
پدرش علی‌مراد امیرپنجه بختیاری(متولد روستای دشتک، استان چهارمحال و بختیاری) بود و مادرش عالمتاج قائم مقامی (ژاله) نسب به خاندان میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام می‌برد. پس از اتمام تحصیلات مدتی در خدمت وزارت پست و تلگراف بود و سپس به شعر و تصنیف روی آورد.استاد باستانی پاریزی در مقدمه بی مقدمه دیوان پژمان در مقام و منزلت ادبی او چنین می نویسد:«پژمان بختیاری شاعری کوچک و مرد گمنامی نیست، آدمی که به قول خودش در مجالس نظامی و بزمی کسی چون ایرج میرزا، خدای شعر قرن معاصر ما، و درحضور ادیب نیشابوری و استاد فروزانفر و شیخ الرئیس محمد هاشم میرزا و مرحوم احمد دهقان ـ بهمنیار کرمانی، به مهمانی می رفته و درگفتگوی ادبی آنها شرکت میکرده ... شاعری مثل پژمان که امثال رهی معیری و گلچین معانی افتخار داشته اند که شعرشان در اطلاعات ماهانه در کنار شعر پژمان چاپ می شود... پژمان که گاهی با ملک الشعرا بهار هم دم و همدود است و شعر «شکست دست قمر» را با یکدیگر به اشتراک می سرایند...او آدمی است که مجلس و محفل تیمور تاشها و حاجی امین ها و سردار اسعدها را دیده، پنجاه شصت سال مستقیماً در تاریخ مملکت وارد بوده، در فرهنگ ما صاحب نظر و صاحب نفوذ است. او با امثال نصر الله فلسفی، آن روز که هنوز پستخانه ایران با گاری و قاطر نامههای مردم را میرساند مجله پست ایران منتشر میکرده و در وزارتخانه پست و تلگراف دولت علیه ایران در فکر تدوین تاریخ پستخانه در ایران بوده است.نویسنده و شاعری مثل پژمان که در پایه گذاری مجله ای مثل ارمغان دست داشته و رفیق ایام چهارشنبه یاران وحید بوده است و مجلاتی مثل مهر و یغما و سخن واطلاعات ماهانه و همه هفتگی نامه ها شعر او را با قبول منت چاپ میکردهاند، چه مقدمه ای می شود بر کتابش نوشت؟»
