تعداد صفحات: 162

باباطاهر عریان از شاعران مشهور ایرانی قرن چهارم یا پنجم هجری است که به خاطر زبان ساده و بی‌پیرایه و اشعار عاشقانه و عارفانه‌اش معروف است. او بیشتر با دو بیتی‌های خود شناخته می‌شود که مضامین عشق، عرفان، طبیعت و فلسفه زندگی را به شیوه‌ای صمیمی بیان می‌کنند. لقب «عریان» به دلیل ساده‌زیستی و دوری او از تجملات است. اشعارش هنوز هم در ایران محبوبیت دارند و بسیاری آن‌ها را در محافل ادبی و فرهنگی می‌خوانند